Steeds een stukje verder!

De elfde dag, steeds een stukje verder, bij een paar zien we al een spleetje bij de oogjes, dus het zal niet zo lang meer duren voordat de oogjes open zijn.
Ook begint het tijgeren steeds meer op lopen te lijken.
Honger hebben ze ook, ze zouden de hele dag wel kunnen eten maar tijdens het slapen gaat dat natuurlijk niet.
Slapen is zeer belangrijk, want dan groeien ze, maar na een uurtje of twee krijgt de honger de overhand en begint het roepen om moeders, die dan ook snel de werpkist in stapt om haar plicht te vervullen.
Als ze klaar is met voeden stapt ze er weer uit en zoekt een lekker plekje om zelf te gaan liggen rusten.